Virtuele evenementen en virtuele netwerken: wat we hebben geleerd en wat mensen denken

Bron: Chris Montgomery/Unsplash

Het aantal organisaties dat virtuele evenementen produceerde, explodeerde naarmate COVID-19 zich verspreidde. De innovatie is snel gegaan. De resultaten waren gemengd. 

De meeste producenten zijn gefrustreerd door de mate van betrokkenheid van de online deelnemers, maar het matchen van persoonlijke evenementen legt de beperkingen van deze virtuele ervaringen bloot.

Het creëren van lonende en schaalbare netwerkmogelijkheden die alle doelgroepen bedienen, is het lastigste aspect van het online organiseren van evenementen. Het was ook het minst bevredigende aspect voor bezoekers, exposanten en andere deelnemers aan het evenement.

Dat ontslaat producenten van evenementen, of het nu gaat om organisatoren van beurzen met winstoogmerk of bedrijven die virtuele evenementen organiseren om business te genereren of klanten te behouden, niet om de code van succesvol virtueel netwerken te kraken. 

De ‘gebeurtenis’-analogie faalt … opnieuw

‘Netwerken’ in de fysieke wereld betekent verschillende dingen voor verschillende deelnemers aan het evenement: deelnemer tot deelnemer, exposant tot deelnemer, spreker tot deelnemer, exposant tot exposant, pers tot exposant, enz.

Voor exposanten betekent netwerken doorgaans het ontmoeten van potentiële prospects, zakenpartners, pers/analisten en investeerders. Exposanten gebruiken ‘engagement’, ‘interactie’ en ‘netwerken’ vaak door elkaar om deze activiteiten te beschrijven.

Ondertussen kunnen de verwachtingen van bezoekers over ‘netwerken’ heel verschillend zijn, afhankelijk van het soort evenement dat ze bijwonen. De motivatie om beurzen bij te wonen kan voornamelijk van commerciële aard zijn, bezoekers gaan bijvoorbeeld spullen kopen voor hun winkels en bedrijven. De commerciële mogelijkheden staan ​​centraal, terwijl training en netwerken een ondersteunende rol spelen.

Lees meer hier.